1 Αυγ 2018

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΣΤΟ «ΜΑΤΙ» ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ
Συγκλονισμένοι είμαστε όλοι μας από την τραγωδία που εξελίχτηκε στην Ανατολική Αττική. Τα θύματα σε αυτήν τραγωδία θα ξεπεράσουν τα 100 για πρώτη φορά τόσα πολλά αποτέλεσμα πυρκαγιάς. Εγκλωβισμένος ο κόσμος και χωρίς να έχει τρόπο διαφυγής υπέστη τραγικό θάνατο.
Δεν θα αναφερθώ σε αυτό το άρθρο στις ευθύνες που υπάρχουν επιχειρησιακά, εάν δηλαδή έπρεπε να είχε δοθεί εντολή από τους αρμοδίους να εγκαταλείψουν τον οικισμό και να οδηγηθούν προς την θάλασσα νωρίτερα. Εάν έπρεπε να γίνει κάτι καλύτερο και δεν έγινε Σε αυτό το θέμα υπάρχουν αρμόδια όργανα, υπάρχουν Εισαγγελείς να αποδώσουν ευθύνες.
Μετά από κάθε τραγωδία αναζητούμε τις ευθύνες για αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν δεκαετίες. Έχει αρχίσει επίσης ένας «πόλεμος» κατά των πολιτών που έκτισαν χωρίς άδεια δηλαδή αυθαίρετα και τα οποία ξεπερνούν τα 3.5 εκατ. σε όλη την Ελλάδα. Ποιοι φταίνε άραγε ; φταίνε μόνο αυτοί που έκτισαν παράνομα και από εποχής Τρίτση νομιμοποιούνται; Ποιες είναι οι ευθύνες του κράτους διαχρονικά;
Σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στη Σαλαμίνα, όλοι οι οικισμοί αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι από το κέντρο της Σαλαμίνας, πρώτα κτίστηκε αυθαίρετα και μετά μπήκε στο Σχέδιο. Αναφέρω την Σαλαμίνα ως παράδειγμα γιατί ζούμε σε αυτόν τον τόπο , για να γίνω περισσότερο κατανοητός αλλά αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα.
Περισσότερο από το 80% της Σαλαμίνας πρώτα κτίστηκε αυθαίρετα και μετά μπήκε στο σχέδιο. Τι έγινε άραγε στο Πέραμα; Το Πέραμα ήταν μία ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ, καταπατήθηκε την δεκαετία του 50 από ανάγκη στέγασης των πολιτών και την δεκαετία του 1980 παραχωρούνται τα οικόπεδα και η περιοχή μπαίνει στο σχέδιο μετά μάλιστα και από απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Όλα τα σχετικά υπάρχουν στο αρχείο μου.
Στη Σαλαμίνα και ενώ είχαν κτιστεί αυθαίρετα οικισμοί, προχώρησε η ένταξη των σχεδίων πόλεων , Άγιος Αθανάσιος, Λούκου, Δημήτρανι, Κύριζα, Πέρανι,Γιάλα, Αγ. Παρασκευή , Ντοροντό, Ντρένια , Κολώνες Περιστέρια , Μαρούδι Αγ. Δημήτριος, Κατσούλι, Ρέστη Μπλε Λιμάνι, Μπατσί Ψιλή Άμμος και εάν έχω ξεχάσει κάτι συγχωρέστε με Επεκτείνεται το σχέδιο Πόλεως στη Σαλαμίνα που ήταν στα στενά πλαίσια του κέντρου.
Η ένταξη στο σχέδιο σε μία περιοχή σημαίνει πέρα από πλατείες ορισμός κοινοχρήστων χώρων και μεγάλωμα δρόμων όπως ορίζει το σχέδιο. Έχετε δει σε κάποια οικιστική περιοχή να μεγαλώσει ένας δρόμος βάσει του σχεδίου; Δεν έχουμε δει ούτε στη Σαλαμίνα , αλλά ούτε και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εάν πάμε στα νησάκια μας αλλά και σε οικισμούς σε όλη την Ελλάδα πολλές φορές δεν μπορεί να περάσει ένα αυτοκίνητο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί απλά θα επαναλάβω πρώτα κτίστηκε αυθαίρετα ένας οικισμός και μετά μπήκε στο σχέδιο. Το σωστό θα ήταν πρώτα η περιοχή να μπει στο σχέδιο , να κοπούν σωστά οικόπεδα να οριστούν πλατείες και μετά να κτιστεί ένας οικισμός.
Ας πάμε λοιπόν στις ευθύνες. Φταίει ο πολίτης μόνο που έκτισε αυθαίρετα κάτω από την ανάγκη στέγασης ή μιας δεύτερης εξοχικής κατοικίας; Φταίει μόνο αυτός που με τόση ευκολία πυροβολούμε εκ τους ασφαλούς; Ποιος επέτρεψε να κοπούν οικόπεδα 200 μέτρων αφήνοντας δρομάκια τεσσάρων μέτρων ; Ποιος επέτρεψε να γίνονται συμβόλαια και να πωλούνται αγροτεμάχια; Γιατί το κράτος έπαιρνε την εφορία από αυτές τις αγοροπωλησίες και δεν τις απαγόρευε; Γιατί το κράτος επέτρεψε να κτίζονται σπίτια; γιατί το κράτος πήρε το ΙΚΑ από αυτά τα κτίσματα; Γιατί το κράτος έδωσε νόμιμα ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο και νερό; Γιατί το κράτος έδωσε άδειες την περίοδο 67-74 για λυόμενα σπίτια; Γιατί το δασαρχείο έδινε βεβαιώσεις ότι η περιοχή δεν είναι δασική και μετά 20 χρόνια το ίδιο το Δασαρχείο έγραφε τον πολίτη και του επέβαλε πρόστιμο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ;
Και ενώ το 80% των κτισμάτων ήταν αυθαίρετα κτίσματα στην Ελλάδα και έχουν νομιμοποιηθεί και οι περιοχές έχουν ενταχθεί στο σχέδιο πόλεως, όλοι τώρα μιλάνε εκ του ασφαλούς και πυροβολούν τους εναπομείναντες που πρόκειται να τακτοποιηθούν και τα οποία έχουν κτιστεί μέχρι τον Ιούνιο του 2011, αφού υπάρχει κόκκινη γραμμή, και γκρεμίζεται πέραν αυτής της ημερομηνίας όπως ο νόμος ορίζει.
Τι έχει απομείνει και τι θα συμβεί με τις οικιστικές πυκνώσεις;. Οικιστική πύκνωση είναι ένα περίγραμμα το οποίο συμπεριλαμβάνει κτίσματα τα οποία είναι σε φερόμενες δασικές εκτάσεις βάσει των αεροφωτογραφιών του 1945 αλλά συγχρόνως περιλαμβάνει και κτίσματα τα οποία απλά δεν είναι στο σχέδιο. Δύο λύσεις υπάρχουν. Η μία είναι οι μπουλντόζες να γκρεμίσουν 3.5 εκατ σπίτια σε όλη την Ελλάδα και η άλλη είναι να μην γκρεμίσουν. «Ας είμαστε ρεαλιστές λένε οι Υπουργοί τα τελευταία 30 χρόνια όταν τους επισκεπτόμαστε. Πρέπει να δούμε ξεκάθαρα το πρόβλημα και να δώσουμε λύση.» Όλα αυτά τα χρόνια το κράτος δεν έδωσε λύση αλλά αναγνώριζε το πρόβλημα συγχρόνως όμως αδυνατούσε να παρέμβει. Η αδυναμία του αυτή όμως ήταν εγκληματική. Έτσι λοιπόν σε μία περιοχή που θεωρείται φερόμενη δασική και υπάρχει οικισμός (σήμερα ονομάζεται οικιστική πύκνωση) (φως- νερό τηλέφωνο συγκοινωνία) ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ. Απαγορεύεται να τσιμεντοστρωθεί ένας δρόμος. Ενώ όλος ο οικισμός έχει φως που το κράτος έδωσε , απαγορεύεται να μπει μία κολώνα να φωτίσει ένα θεοσκότεινο δρόμο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ
Στην ουσία δηλαδή το ίδιο το κράτος αναγνωρίζει την ύπαρξη του οικισμού και δεν τα γκρεμίζει, συγχρόνως όμως εγκλωβίζει τους εκατοντάδες πολίτες του οικισμού αφού απαγορεύεται να παρέμβει σε ουσιαστικές παρεμβάσεις. Κάπως έτσι θρηνήσαμε την τελευταία τραγωδία στο ΜΑΤΙ
Εάν θέλουμε να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη, οι οικιστικές πυκνώσεις θα πρέπει το συντομότερο να τελειώσουν και να γίνουν ουσιαστικές παρεμβάσεις σε όλους τους οικισμούς, που θα εξασφαλίζουν την ασφάλεια των πολιτών μεγαλώνοντας δρόμους, ανοίγοντας νέους και δίνοντας διέξοδο στους πολίτες σε περίπτωση πυρκαγιάς, αλλά συγχρόνως διευκολύνοντας και τα Πυροσβεστικά οχήματα. Φυσικά όσοι έκτισαν παράνομα καταπατώντας δημόσια έκταση σε ρέματα και αιγιαλούς να γκρεμισθούν τώρα.
Τελειώνοντας εκφράζω την θλίψη μου στα θύματα αυτής της τραγωδίας και ας μας γίνει μάθημα να μην βρεθούμε στο μέλλον σε παρόμοια περιστατικά.